‘Nooit Opgeven, Altijd Doorzetten!’
Sven (23) rent tegen kanker tijdens de TCS Amsterdam Marathon. “Er zijn zes majors in de marathon-wereld: Boston, New York, Chicago, Berlijn, Londen en Tokyo. Mijn vader, Stefan, heeft de eerste 4 gelopen. De laatste twee zijn er helaas nooit van gekomen. Het is mijn doel om voor mijn dertigste deze majors voor hem uit te lopen. Maar om te beginnen ren ik mijn eerste marathon in mijn woonplaats Amsterdam.”
In de ban van het hardlopen
“In 2020, toen door corona alles stil lag, begon ik met hardlopen. Het was een lekkere manier om buiten sportief bezig te zijn. Daarmee trad ik letterlijk in de voetsporen van mijn vader Stefan. Zolang ik me kan herinneren deed hij mee aan hardloopwedstrijden. Af en toe deden mijn broertje, zus en ik ook wel eens mee. Maar we hadden het eigenlijk te druk met onze eigen sportieve hobby’s. Mijn moeder heeft hij wel kunnen besmetten met het hardloopvirus. En in 2011 maakten ze samen hun eerste marathonreis. Daar in New York rende mijn vader zijn snelste marathon ooit.
Zes Major Marathons van de wereld
Het kon altijd meer, altijd gekker bij mijn vader. Hij besloot dat hij als één van de weinige Nederlanders de 6 grootste wereldmarathons wilde rennen. Samen met mijn moeder en hun hardloopclub Run2Forty2 reisde hij af naar Boston, Chicago en Berlijn. Met tussendoor nog een uitstapje naar Ibiza en Münster. Bij z’n laatste marathon in 2018, in Berlijn, voelde hij zich niet lekker. Hij kwam lijkbleek en misselijk over de finish. Hij gaf allerlei externe factoren de schuld. Maar achteraf gezien was dat misschien al de eerste waarschuwing van wat er zou komen.
Hersentumor
Drie maanden later ging mijn vader tijdens een hardlooprondje onderuit. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht en daar onderzocht om te zien wat er nou precies gebeurde. Al gauw volgde het bizarre nieuws: mijn vader had een vierdegraads glioblastoom (hersentumor). En hij zou niet meer beter worden. Ik was verbijsterd. Mijn kerngezonde, fitte vader? Kanker?
Eigenwijs
Ik woonde nog thuis en maakte alles dus van dichtbij mee. Mijn zus, broertje, moeder en ik brachten mijn vader om en om naar het ziekenhuis in Den Haag waar hij werd behandeld. Mijn vader was ontzettend eigenwijs. Hij wilde niet geloven dat hij niet meer beter werd en wilde blijven bewegen. O wee als we hem probeerden tegen te houden. Op een dag was hij gaan wandelen en via de GPS van zijn telefoon zagen we dat hij al een tijdje stilstond. Ik ben naar die plek gefietst. Daar vond ik hem verward in het water staan. Hoe kon zo’n sportieve man, die zo onaantastbaar leek, binnen 7 maanden zo aftakelen. Ik was net 20 toen hij op 52-jarige leeftijd aan deze vreselijke ziekte overleed.
Bucketlist
Mijn moeder is nooit meer gaan hardlopen. De mooie hardloopreizen die ze samen met mijn vader maakte blijven dierbare herinneringen, maar zonder Stefan is het niet hetzelfde. Ik neem het stokje nu van hem over. Op mijn bucketlist staat het uitlopen van de laatste twee wereldklasse marathons: die in London en in Tokyo. Om zo de ambitie om die prestigieuze “Six Star Medal” te behalen, voor mijn vader af te maken. Natuurlijk met mijn trotse moeder langs de zijlijn en in gedachten mijn vaders’ motto op repeat: “Nooit Opgeven. Altijd Doorzetten! (NOAD)”
Ren tegen kanker
Om te trainen en zeker te weten dat ik het kan, ga ik in mijn woonplaats Amsterdam mijn allereerste marathon rennen. Toen ik zag dat ik geld voor KWF kon ophalen met mijn run was de keuze snel gemaakt. Op 15 oktober ren ik voor mijn vader en tegen kanker tijdens de TCS Amsterdam Marathon!”
